Köpekler her zaman insan ırkının sadık dostları oldular. Yaklaşık 12 bin yıl önce evcilleştirildiği düşünülen köpekler o yıllarda bile mağaraların önünde sahiplerini beklemiş ve yırtıcı hayvanlara karşı insanlar için savaşmışlar. Günümüz veganlarının aptal sorusu “neden köpekleri severken inekleri yeriz?” sorusunun cevabı aslında burada gizli, ya da şöyle özetleyeyim siz hiç arama kurtarma ineği gördünüz mü ya da narkotik ineği. Köpekler dünyanın her yerinde insanların işini kolaylaştırıyor. Günümüzde görme engelli bireyler için bile rehber köpekler eğitiliyor. 2009 yapımı Hachi filmi bu sadık dostlarımızın sadakatini ve sahibiyle arasındaki kuvvetli bağı anlatıyor. Gerçek bir hikayeden beyaz perdeye uyarlanan bu filmin konusu ise şu şekilde, işe trenle gidip gelen profesör Wilson bir gün istasyonda sahipsiz bir köpek buluyor, bir süre köpeğin sahibini arayan Wilson karısının karşı çıkmasına rağmen köpeği sahipleniyor. Zamanla köpek ile arasında bir bağ oluşan profesör zamanını bu köpekle geçirmeye başlıyor. Hachi isimli bu köpek hergün sahibini tren istasyonuna kadar yolcu ediyor ve sahibinin dönüş saatini de hesaplayarak karşılamaya gidiyor. Uzun süre sahibini tren istasyonuna kadar yolcu edip, karşılamaya giden Hachi, bir gün sahibini yolcu ederken çok agrasif davranıyor fakat sahibi buna anlam veremiyor ve işe gidiyor. O gün Wilson işte kalp krizi geçiriyor ve hayatını kaybediyor. Hachi ise sahibini istasyonda beklemeye devam ediyor. Birkaç gün geçmesine rağmen Hachi hala sahibinin geleceği zamanı bekliyor.
Filmde Japonya’da ölen sahibini 10 yıl tren istasyonunda bekleyen aynı isimli köpeğin gerçek hikayesi Amerikan sinemasına uyarlanarak anlatılıyor. Filmin başrolünde Richard Gere yer alıyor, sanat profesörü rolü usta aktöre adeta cuk oturmuş. Filmin yönetmen koltuğunda Gilbert’in hayalleri ve Kazanova gibi filmlerin de yönetmeni olan İsveçli Lasse Hallström yer alıyor. Hachi genel olarak beğendiğim ve beklentimi karşılayan bir film oldu, özellikle yaşlı Hachi’nin istasyonda sahibinin geldiğini hayal ettiği sahne benim gözlerimin dolmasına sebep oldu. Yakın zamanda çok sevdiğim köpeğimi kaybettim, şüphesiz bu durumda filmi izlerken daha fazla duygulanmama sebep oldu. Son söz olarak bu filmi sizlere tavsiye edebilirim.
0 Yorumlar