Başrolündeki James Mcavoy’un karakter geçişlerindeki başarılı oyunculuğuna rağmen Split, dağınık olay örgüsü, filmin sonunu tam olarak açıklamayan flashbackleri ile benim için fazla havada kalan bir film oldu. Filmin büyük bir hayran kitlesi var ve sinema çevrelerinden olumlu geri dönüşler aldı fakat hem çok ağır ilerlemesi hem de filmin sonun muğlak olmasıyla film beni kendine çekemedi. Üç genç kadının çoklu kişilik bozukluğu hastası olan Kevin tarafından kaçırılmasının anlatıldığı filmde, ana karakter Kevin’in 23 farklı kişiliği var ve kaçırdığı kadınlar ile görüşürken bu kişilikler arasında gidip geliyor. Kevin bazen Barry bazen Patricia bazen de Dennis olarak karşımıza çıkıyor, Dennis çoklu kişilik bozukluğundan müzdarip Kevin’in içinde bulunan en baskın karakter, filmde Kevin’in nasıl bir çocukluk geçirdiğini flashbackler ile öğreniyoruz. Barry olarak sık sık psikolog Karen ile terapi seansları yapan Kevin’daki değişiklikleri, bir şeylerin yanlış gittiğini Karen farkediyor. Kaçırılan üç genç kadın birçok kez kaçma girişiminde bulunuyor ve film ucu açık bir biçimde sona eriyor. M.Night Shyamalan’ın yönetmenlik koltuğuna oturduğu bu film, yazının başında söylediğim gibi beni fazla etkilemedi. Galiba bu film bir devam filmi, yani öncesinde çekilen bir film var, belki bu filme ilk filmi izleyip şans vermem gerekirdi fakat bu haliyle film bana hitap etmedi. Yönetmenin çok başarılı sayılan İşaretler, Köy gibi filmleri var ama bu filmden sonra izler miyim bilmiyorum.
0 Yorumlar